Strona:Wacław Sieroszewski - Beniowski II.djvu/55

—   47   —

 — Podchodzić do głosu!... — wezwał przewodniczący obradom Chruszczow.
 Podchodzili i zgodnie podawali głosy za Beniowskim, a Chruszczow znaczył je na papierze.
 — Jest nas tu pięćdziesięciu dziewięciu, a głosów podano pięćdziesiąt osiem... Kto jeszcze nie głosował?
 — Stiepanow nie głosował! — odrzekł Panow.
 — On jeden. W każdym razie Beniowski wybrany.
 — Chciałbym jednak usłyszeć powody, dla których wstrzymałeś się od głosowania? — zwrócił się do Stiepanowa Beniowski. — Czy masz co przeciwko samemu postanowieniu, czy też przeciwko mojej osobie?
 — I jedno i drugie!... — odrzekł krótko. — Despotja nigdy nie prowadzi do dobrego...
 — Skoro jednak potrzebna jest dla tajemnicy, dla powszechnego bezpieczeństwa!...
 — Będziemy cierpieć od omyłek, od stronności i zaślepienia jednostki...
 — Choć pochwalam wasze ogólne postanowienie, ale uznaję zarazem słuszność uwag Stiepanowa i w razie mego wyboru wcale nie miałem zamiaru umniejszać liczby członków Rady Zarządzającej, ani ujmować jej znaczenia... Owszem, zapraszam do niej na dawnych prawach nawet Stiepanowa, który, jako adwersarz, najlepiej dojrzy i śledzić będzie umiał moje czynności! — odpowiedział Beniowski.
 — Nie wypada mi dłużej przed wami za-