Strona:Wacław Sieroszewski - Beniowski II.djvu/76

—   68   —

 Z konieczności musiał Beniowski przebiec oczami pierwsze stronice.
 „Jako oddzielone od lądu burzliwemi wodami oceanu wyspy Aleut w nieznanych mgłach... A bogactwa ich są niezliczone i niewiadome, a składają się z futer morskiego i lądowego zwierza, z drogich kamieni Sezamu, a może nawet i złota amerykańskiego... Zamieszkują zaś je ludy dziwne i nikomu niepodwładne, przebywające równo chętnie na ziemi, jak w wodzie...“
 — Trzeba będzie jednak trochę tam zmienić!... — bąknął Beniowski, składając papiery.
 — Poco?... Aha, rozumiem; tu i owdzie jaką literę albo znak pisarski, bo ja, he, he, istotnie żołnierz jestem, w tych drobiazgach, niezupełnie pewny! He, he!...
 — Nietylko! Trzeba będzie trochę i treść...
 Setnik wydął usta.
 — Czyż ty, Beniowski, sądzisz, że w kilka miesięcy zdążyłeś lepiej poznać kraj, niż ja, który tu jestem od lat kilkunastu!... Mylisz się... Nie zgodzę się na żadne zmiany!... Co, naprzykład, według twego zdania należałoby?... Co, naprzykład?...
 — Naprzykład o tych... ziemno-wodnych ludziach!...
 — Domyślałem się... A jeżeli przedstawię ci świadków, którzy na własne oczy widzieli...
 — Ale pan sam ich nie widział?
 — Cóż z tego!... Chociaż byłeś w rozmaitych