Strona:Wacław Sieroszewski - Ciupasem na Syberję.djvu/12

zorcy zabierali i uprowadzali wtył. Gdy przyszły z kolei nasze nazwiska, naczelnik pochylił się nagle ku przewodniczącemu i coś mu powiedział cichaczem:
 — Jak przyszli? spytał przewodniczącego.
 — Przyszli wolni! W „statejnych spiskach“ niema żadnych uwag. Widocznie zastosowano do nich prawo! — zrobił nacisk na prawo.
 — Wy kto? Student? — zwrócił się jeden z urzędników do Landego.
 — Tak.
 — A wy, młodzieńcze, jesteście szlachcicem?
 — Byłem — odrzekłem.
 Znów nastąpiły ciche za stołem narady i kręcenia głowami.
 — Nie zakuto was na miejscu i nie przebierano w odzież więzienną.
 — Nie. Przebrano nas w Wysznim Wołoczku.
 — Dobrze. Odprowadź ich zpowrotem!... zadecydował przewodniczący.
 Gdy znaleźliśmy się znowu w sali więziennej, wśród tłumu oczekującego przy drzwiach przebiegł głuchy szmer.
 — Co się tam dzieje?.. Czy wywożą?
 — Nie wiemy. Wszystkich kują w kajdany!
 W tej chwili drzwi się znowu otwarły i ukazał się Popko, Krawcow, Kalużnyj, Komow, brzęcząc straszliwie łańcuchami. Popko szedł blady, spokojny, z dobrotliwem, wyrozumiałem spojrzeniem