Strona:Wacław Sieroszewski - Dalaj-Lama Część druga.djvu/164

cały wraz z trzema klejnotami Dgarmy i przykazaniami Adibuddy: Ukojeniem w Nirwanie, Mądrością w Nauce, Zgodą w Współdziałaniu... Pasterze w spokoju mogą paść swe stada na zielonych zboczach gór po koniec doczesnego istnienia!...
 Gdy się ocknął, w ciemnościach majaczyły przed nim długie szopy warsztatów lotniczych. Bywał tu wielokroć. Wierzchowiec sam skierował się do małego domku na uboczu, gdzie w oknach błyszczało jeszcze światło. Podczas gdy wiązał konia, zaskrzypiały drzwi i ozwał się głos:
 — Kto tam?
 — Ja, Szag-dur!...
 — Cóż takiego, że przyjeżdżasz tak późno?!...
 — Ważne nowiny, zaraz powiem. Macie herbatę?...
 — Mamy.
 — To dobrze, bo głodny jestem szalenie. Nie jadłem obiadu, nie miałem czasu...
 — Cóż takiego?... Czy wojna?!...
 — Nie, nie!... Zaraz opowiem...
 — Może o Hance coś? — spytał z głębi sionki Domicki.
 — Zaraz opowiem...
 — Więc chodźże!... Czego stoisz?...
 — Bo taki jestem szczęśliwy... Wciąż dzieją się cuda... Wyobraźcie sobie...
 Prawie gwałtem pociągnęli go do małego pokoiku, gdzie wraz z Domickim, mieszkali Kor-