Strona:Wacław Sieroszewski - Józef Piłsudski.djvu/42

niej składów broni i amunicyi, wymagało dużo czasu i bojówka Piłsudskiego pojawiła się za późno na terenie politycznym Polski. Rewolucya w Rosyi już słabła, a z nią gasł i nasz ruch równoległy. W Polskiej Partyi Socyalistycznej, na której organizacyach Piłsudski w swoich pracach się opierał, zaczął wyraźnie zarysowywać się rozłam na dwie części: jedna dążyła do kreślenia ze swego programu niepodległości polskiej (lewica), druga do zachowania jej nadal (prawica). Ponieważ Organizacya Bojowa była niewzruszenie niepodległościową, a nawet „powstańczą“, lewica, która była w czasach rewolucyjnych u steru władzy partyjnej, starała się ograniczyć rozwój i wpływy Organizacyi Bojowej. Na tem tle wywiązywały się niesnaski, ciągłe nieporozumienia i naruszenia dyscypliny partyjnej, w których następstwie Centralny Komitet zadekretował rozwiązanie Bojowej Organizacyi. To posłużyło za ostateczny powód do jawnego rozłamu Polskiej Partyi Socyalistycznej, dokonanego na zjeździe w Wiedniu. „Bojówka“, po ukonstytuowaniu się „Frakcyi niepodległościowej“, poszła cała do agitacyi i to było początkiem jej upadku, ale za to znowu szeroko rozlała i utrwaliła w masach robotniczych, zmąconą już cokolwiek niewłaściwym przebiegiem rewolucyi, ideę konieczności walki o niepodległość Ojczyzny.
 Agonia wielkiej partyi, jak ruina wielkiego gospodarstwa, trwa długo. Długo też jeszcze w Królestwie i na emigracyi uczestnicy rewolucyi 1905 roku próbowali zawrócić koło historyi. Nastrój polityczny