Strona:Wacław Sieroszewski - Korea.djvu/275

gielsku) leży w górach daleko od morza i stołecznego traktu.
 Dużo większe znaczenie strategiczne i handlowe ma powiatowe miasto pograniczne Yj-cżiu (Wi-dżu po chińsku) u ujścia rzeki Amnok-kan (Jalu po chińsku). Odegrało ono w chińsko-japońskiej i japońsko-rosyjskiej wojnie ważną rolę, jako klucz całej rzeki. Przed otwarciem granic Korei Yj-cżiu długi czas było głównem miastem, pośredniczącem w handlu między Korea i Chinami; wywożono stąd przeważnie żeń-szeń, złoto, skóry, futra, a przywożono tkaniny jedwabne i bawełniane. Ma około 10,000 mieszkańców. Z Yjcżiu idzie najlepsza w Korei droga do Seulu przez Phiön-jań, stolicę południowej Phiön-ań-do, głównego niegdyś miasta całej prowincyi Phiön-ań, a jeszcze dawniej stolica państwa Kogu-riö (od IV do VII stulecia). Miało ono przed wojną chińsko-japońską 60,000 mieszkańców i 12,000 domów, leży nad dużą i spławną rzeką Tä-don-hań o 100 kilometrów od jej ujścia. Otwarte dla handlu europejskiego posiadało misye europejskie oraz konsulat japoński, było połączone telegrafem ze stolicą. Od czasu zbombardowania miasta w 1894 roku i wybuchłej następnie cholery, mocno podupadło. Obecnie znowu zostało zajęte przez Japończyków. W starej części Phiön-janiu oraz okolicach zasługują na uwagę liczne pamiątki historyczne. Między innemi mogiła legendowego Ki-dza, emigranta z Chin, założyciela państwa Kö-gu-riö (na 1100 lat przed Nar. Chr.). Na mogile, zbudowanej w stylu chińskim i opatrzonej chińskim napisem, stoją