przez „pasterzy“ (mok-sa); 2) miasta średnie, „pu“, z „opiekunem praw ogólnych“ na czele (to-ho-bu-sa, albo „pu-sa“ w skróceniu); 3) miasta pomniejsze, „kuń“, z „ochmistrzem“ (kiu-su); 4) miasta małe, „chiön“, rządzone przez „chiön-nionów“.
Państwem rządziła Rada Najwyższa (Yj-czion-bu), składająca się z trzech książąt (sam-gou), przybocznych doradców króla. Tytuł członka rady był dożywotni, ale istotny w niej udział miały tylko trzy osoby, zmieniające się kolejno. Równolegle istniała Rada Królewska, która składała się z prezesa, 2 radców, 6 starszych i 8 młodszych asesorów, oraz 8 asesorów nadzwyczajnych, 1 registratora i 3 sekretarzy. Rada zbierała się raz na miesiąc w obecności króla.
Poszczególnymi wydziałami zarządzały izby („dzo“). było ich sześć: 1) urzędów, 2) finansów, 3) obrządków, 4) wojny, 5) sprawiedliwości, 6) robót publicznych. Między izbami a królem pośredniczyła „izba pośrednictwa“ (sy-cżion-uöń), przedstawiająca coś w rodzaju przybocznej kancelaryi królewskiej. Na jej czele stali „syn-cżi“, czyli „sprawozdawcy królewscy“. Prócz tego istnieli „tajni rewizorowie“ (ö-sa), którzy wysyłani byli na prowincyę dla sprawdzania rządów gubernatorów i innych urzędników[1]. Podróżowali w przebraniu, otoczeni przebraną strażą i byli obdarzeni wiel-
- ↑ Coś w rodzaju rosyjskich „rewizyi senatorskich“, tylko otoczonych większą tajemniczością i obdarzonych większą władzą.
