wać żółtego koloru, korony, miecza, trójzębu i wizerunku smoka, jako regalii.
Przewrót wywołany temi reformami, wprowadzającemi ukształcenie, jako czynnik, równający wszystkie stany, nadzieja polepszenia doli, obudzona w ludzie prostym, pewne złagodzenie okrutnego systemu karnego, ustanowienie sprawiedliwszych podatków... obudziły ruch w całym kraju. Rozpadł się on na dwa stronnictwa: zwolenników starego porządku i obalonej dynastyi, oraz zwolenników reform i panującego. Panowanie syna i wnuka I-siön-ge’a upłynęły w ciągłych walkach tych dwu stronnictw i tłumieniu powstań[1]. W tym czasie (1443 r.) Japonia w osobie księcia wyspy Cuszima uzyskuje prawo założenia stałej faktoryi handlowej w Fuzanie, sadowi się więc przezornie nietylko na wyspach, ale i na obu brzegach cieśniny korejskiej. Do końca XVI w. w ciągu dwustu lat panowało 19 królów i chociaż rządy większości mąciły wewnętrzne niesnaski jan-baniów, dworskie intrygi i zamachy stanu, lecz za to Korea cieszyła się trwałym pokojem na zewnątrz, kwitły nauki i literatura, podtrzymywane przez
- ↑ I-siön-ge na 11 lat przed swym zgonem ustąpił rządy państwa synowi swemu „Cżiön-dzo Kon-Cżion“; otrzymał zaszczytne si-ho (miano pośmiertne) „Thä-dzo“ (wielki założyciel).
zawsze musiał być albo „Dzo“ (założyciel), które było dawniejszą nazwą, używaną przez królów wojowniczych z panowaniem burzliwem, albo „dzon“, które dostawali królowie, panujący w czasach spokojnych.
