Szerokie rękawy urzędników podlegają zwężeniu.
Zabrania się używania dat chińskich w ukazach rządowych.
Rodziny zbrodniarzy nie podlegają karom bez winy osobistej.
Należy zreformować ministeryum skarbu dla zdobycia środków rządzenia krajem.
Urzędnicy wszelkich stopni mogą chodzić po ulicach, nie przestrzegając żadnych prawideł szczególnych, wolno im jeździć konno lub chodzić piechotą według życzenia.
Znosi się obyczaj, nakazujący ludziom prostym stawać i zsiadać z konia, gdy ich mija dostojnik.
Jeżeli urzędnik przywłaszczy sobie cudze pieniądze albo majątek, to ma być ukarany, a pochwycona własność odebrana.
Jedynie władza sądowa i policya mają prawo aresztowania i karania winnych.
Urzędnik po utracie miejsca ma prawo zająć się handlem albo rzemiosłem.
Egzamina literackie, dające prawo do stopnia służbowego, zostają zniesione; mianowanie odpowiednich urzędników ma się załatwiać w inny sposób.
Ranga i urząd nie chronią od kary za bezprawia.
Podatki mają być pobierane pieniędzmi, a nie w naturze, tkaninie lub ryżu.
Wewnętrzny handel zbożem nie podlega ograniczeniom.
Strona:Wacław Sieroszewski - Korea.djvu/408
Ta strona została skorygowana.