Strona:Wacław Sieroszewski - Małżeństwo, Być albo nie być, Tułacze.djvu/120

śleniem pozostaje nieprzebyta przepaść... W tem cała męka...
 — Zajął byś się jaką pracą... gospodarstwem! — wmieszał się szorstko Stefan, budząc się z wielkim wysiłkiem.
 — Nie mam najmniejszego powołania!... — uśmiechnął się krzywo Zerowicz.
 — Upewniam was, że wasza krzywizna wyprostowałaby się znakomicie... Ja naprzykład nie suszę sobie głowy i nie rozpaczam ani z powodu błędów materyalizmu, ani cnót idealizmu... Ideałem dla mnie obecnie jest krowa i koń i dążę ku nim drogą prostą, jak strzała... przez wysiłek woli! — dodał ironicznie. — Dlatego obecnie proponuję iść spać!...
 — A co dalej?...
 — Jakto, dalej?... Jutro? Do roboty!...
 — Ach, nie to!... W rezultacie?...
 — Wrócę do kraju zdrów, z żoną i dzieckiem...
 — Może też nastąpi hypertrofia w odwrotnym kierunku...
 Stefan ziewnął.
 — Na to nie pozwolą... nasi ciemięzcy! Zbyt zresztą wierzę w człowieka, abym się oń tak wciąż obawiał!
 — Szczęśliwiec!... — mruknął Zerowicz, nie dokończył i głowę odwrócił. Stefan słał na