Strona:Wacław Sieroszewski - Małżeństwo, Być albo nie być, Tułacze.djvu/355

rozumiem, skąd ma takie zręczne ręce! Oni uczeni... wszystko umieją!...
 — Mówią, że czarowniki, że co chcą, to z człowiekiem zrobią; zamówią mu serce, a nawet... portret mu sfotografują i z sobą zabiorą, — aby mieć nad nim wolę...
 — Głupiaś... Wielka rzecz! Za te, za... fotografie w miastach płacą pieniądze... A zresztą Bóg ich wie! — pomyślał i dodał chytrze: — Dobrze się mieć na ostrożności... Tymczasem chodź, poprosimy, żeby przeczytał nam list od Nikołki. Już mi czytano w gminie, ale posłucham raz jeszcze.
 — A więc pisał?
 — Pisał, pisał i pieniądze przysłał.
 Skupili się wszyscy za stołem przy zapalonym na tę uroczystość ogarku świecy.
 »Ukochani rodzice!
 »W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
 »Jestem zdrów, czego i wam życzę, i ojcu memu, Mitryju Stepanowiczu, i matce Maryi Wasilewnoj, i siostrze Natalii Mitrownie, i bratu, Kieszce, i najmłodszej siostreńce, Wierce. I proszę pokłonić się krewnym i znajomym...«
 Tu znowu ciągnęła się długa litania imion własnych i ojcowisk...