Strona:Wacław Sieroszewski - Małżeństwo, Być albo nie być, Tułacze.djvu/385

i osłabiające rozkosze. I powtarzam: wolę odczuwać odpowiedź w swych czynach!
 — A o czem myślałeś przed chwilą?
 — Myślałem... o nowem naszem nieszczęściu... Znów rozłam... W takiej chwili... Ostry miecz, miecz kuty w ciągu długich lat cierpień, przez wysiłki setek ofiarników, złamany, złamany...
 Wstał niezmiernie poruszony i znowu usiadł.
 Kiesza patrzał nań z głębokiem współczuciem.
 — Ee... Może jeszcze plotka!...
 — Nic pewnego, ale możliwe...
 Znów wstał i, oparłszy czoło o szybę, patrzał na ognistą zawieję.
 Kiesza leżał nawznak i cicho pogwizdywał.
 — Jacy wy, Polacy, jesteście jednak... egoiści!
 — Egoiści? Dlaczegóż to?
 — Przecież tych rozłamów na... kuli ziemskiej odbywa się mrowie... Nie wiem, czyś się nawet bardzo tem interesował, a tu nagle taka rozpacz...
 — Żadna rozpacz... Dla każdego chyba własna koszula jest bliższa ciała. Czy wy tak bardzo interesujecie się całą kulą ziemską?