Strona:Wacław Sieroszewski - Małżeństwo, Być albo nie być, Tułacze.djvu/387

ciężkie, badawcze spojrzenie znanych im dobrze figur. Raz zrewidowano nawet pociąg cały. Lecz zbiegowie umieli tak dobrze dostosować szarość swego zachowania się, rozmów i giestów do szarości otoczenia, że »oczy i uszy« prześlizgiwały się po nich wciąż jak po gładkiem miejscu.
 Dopiero w Tajdze zagroziło im pewne niebezpieczeństwo. Kupa tragarzy wpadła do wagonu.
 — Przesiadać, przesiadać! Do innego pociągu... Kto do Tomska?...
 Musieli być w tem mieście, gdyż tam mieli dostać pieniądze na dalszą podróż i potrzebne wskazówki.
 Podnieśli się.
 — Hej, tutaj! Prosimy... Dwa kuferki...
 — Będzie osobista rewizya! — szepnął cicho wąsaty tragarz z fioletowym nosem.
 — Nie śpiesz się! Jeszcze to zabierz! Niech wyjdą... Po co się tłoczyć? — powiedział spokojnie Wiktor. Zwrócony tyłem do publiczności, zręcznie wyjął rewolwer i kiwnął na towarzysza. — Masz, schowaj to... oddasz nam w tamtym pociągu. Który numer?!
 — Dwudziesty piąty... Dobrze, proszę pana! — odrzekł tragarz.
 Spuścił rewolwery do obszernych kieszeni, jedną walizę zarzucił na ramię, drugą