Strona:Wacław Sieroszewski - Małżeństwo, Być albo nie być, Tułacze.djvu/402

 Ostrożnym rzutem oka Szumski wykrył tam spodnie z czerwonymi lampasami...
 — Nie moja rzecz! nie moja rzecz! — zagrzmiał głuchy bas.
 Rewirowy wrócił zmieszany.
 — Gdzie się pan zatrzymał? Tu niema wcale meldunku! — pytał zgryźliwie.
 — Owszem, jest...
 — Niema... gdzie?
 Przerzucał kartki, szukając pieczęci.
 — Proszę pozwolić!...
 Szumski wziął pasport i pokazał pieczęć hotelu na pierwszej okładce...
 — To nie na miejscu!
 Szumski wzruszył ramionami. Rewirowy żarł go, świdrował oczami. Wreszcie twarz policyanta zmiękła.
 — Więc w Nowym Hotelu? Dobrze, zajdę tam. Idź sobie pan a nie szwędaj się... Perłow tu za rogiem.
 Szumski schował paszport do bocznej kieszeni i odszedł szpalerem, jaki tworzyli policyanci i dragoni.
 Gdy mijał zdziwionego dorożkarza, żydek zdjął czapkę i szepnął:
 — Panie, mnie się jeszcze pięć kopiejek należy!
 — Jakie pięć kopiejek?
 — Prowaliwaj! — grubijańsko wrzasnął