Strona:Wacław Sieroszewski - Małżeństwo, Być albo nie być, Tułacze.djvu/60

 — Widzisz, Stef, źle, żeś mię tu przywiózł.
 — O nie mów tak. Czyż istotnie tak ci tu źle było?
 — Owszem. Byłam szczęśliwa! — odpowiedziała szczerze.
 — Byłaś!? Więc już nie jesteś?
 — Posłuchaj, kochany, — powiadają, że kobiety muszą się przyzwyczaić do miłości. Wszak jestem ci powolną!
 — Wiem, wiem! Ale cóż ja zrobię, kiedy chcę cię coraz więcej!
 Rozśmiała się smutno.
 — Ty potrzebujesz zupełnie innej niż ja kobiety, kobiety silnej, zmysłowej z temperamentem...
 — Nie wiem. Być może. Ale stało się. Teraz ciebie tylko pragnę i... cierpię.
 — Widzę to i nie wiem jak temu zaradzić! Jak robią inni...
 — Inni? Nigdy się żony o usposobienie nie pytają, co najwyżej biorą w rachubę jej... zdrowie.
 — Więc dobrze. Zgadzam się.
 Uśmiechnął się.
 — Jużeś mię do czego innego przyzwyczaiła. Kto spróbował czystego i mocnego wina, nie upoi się wodą cukrową!
 Zarzuciła mu zwykłym ruchem ręce na szyję.