Strona:Wacław Sieroszewski - Ocean I.djvu/158

zacznie się mi sprzeciwiać, zepchnę go poprostu w przepaść! Co? Zgoda? Jak myślisz?...
 — Boże uchowaj!... Boże uchowaj!... Zrobiłbyś go dla załogi męczennikiem, który, martwy, groźniejszy byłby dla spokoju, niż żywy... I rzuciłbyś na mnie cień niezmazany!...
 Kuzniecow spojrzał na mówiącego z żartobliwem zaciekawieniem:
 — Wszak i tak wystawia się przed wszystkimi jako męczennik!... I odkąd to boisz się więcej cienia, niż człowieka!?... Miałbyś spokój na całą drogę!
 Przykra chmura przepłynęła po twarzy Beniowskiego.
 — Zabraniam ci tego, zabraniam!... Jeżeli nie będzie cię słuchał, lub ludzi mącił, zwiąż go i odeślij do obozu z jednym lub dwoma ludźmi!...
 — Czy nie lepiej związać go odrazu i zostawić w ustroniu, do którego wrócimy zpowrotem?...
 — Nie!... Zrób, jak powiedziałem. Zresztą, o ile go znam, nie przypuszczam, aby, wobec twej wypróbowanej stanowczości, śmiał się opierać!... Potem będzie mącił, zapewne...
 — Ha!... Dobrze!... Niech będzie, jak chcesz!... — odrzekł, wzruszając ramionami, Kuzniecow. — Ale wydaje mi się, że źle dziać się zaczyna od pewnego czasu... Osłabłeś, Beniowski!...
 — Zapewne. Najlepszy dowód, że tak wiele