Strona:Wacław Sieroszewski - Ocean I.djvu/174

z wysp północnych, gdzie nam dał list do Taju Urumsziru...
 — Czy nie moglibyście nam owego listu pokazać?... Owszem, ale pod warunkiem, że nas na ową wyspę powiedziecie!
 — To trudno, ona stąd daleko!... — odrzekli, zamieniwszy bystre spojrzenie.
 Gdy im wręczono list, długo badali go, oglądając uważnie pismo i pieczęcie; wreszcie rzekł czarny odważnie:
 — Jesteście więc przyjaciółmi Ochotyna?...
 — Tak, i przybyliśmy tutaj, aby dostarczyć wam trochę żelastwa do budowy potrzebnych mu okrętów!...
 Twarz czarnego rozbłysła nagłą radością:
 — Aha!... Bardzo dobrze!...
 — Jesteśmy wprawdzie stronnikami Ochotyna z musu, poddaliśmy się pod jego władzę, gdyż tego zażądali zbuntowani wyspiarze, ale w gruncie rzeczy... — wmieszał się niespodzianie łysy.
 — Milcz, Baczkow... Nie o to chodzi!... Panowie są przyjaciółmi Iwana Karłowicza!...
 — W takim razie gotowi jesteśmy zrobić, co każą...
 — Chcemy, abyście nasz okręt doprowadzili do Urumsziru... Czy tu wszystkie wyspy są zaludnione?...
 — Wszystkie, które mają wodę i przystęp...
 — Urumsziru dobrą ma przystań... — znowu wtrącił łysy.