Strona:Wacław Sieroszewski - Ocean I.djvu/245

umieścił się Taju, a główniejsi wojownicy, którzy pojawili się niedługo, wzięli miejsca półkolem za nimi. Podano świeżo ugotowany ogon bobrowy, wątrobę młodej foki oraz inne przysmaki tutejsze; nie obeszło się bez wstrętnej miejscowej gorzałki, której czarkę jedną i drugą Beniowski musiał przełknąć, pomimo wielkiej odrazy do tego napoju.
 Gawędzono o wielu rzeczach, powtarzano obietnice wiecznej przyjaźni i braterstwa, radzono nad sposobami zawiązania korzystnych stosunków handlowych z zachodniemi państwami.
 Gdy Beniowski już na odchodnem oznajmił, że zamierza wyruszyć jutro, najdalej pojutrze, zaczęli wyrażać krajowcy żal, że tak ich rychło opuszcza; Beniowski zmiarkował jednak bez trudu, że są jego postanowieniu radzi.
 — A nasza Moskal nie bierzesz?... — spytał go znienacka Onaha.
 — Wszak są potrzebni synowi twemu, Ochotynowi!...
 — Tak, tak!... A ty list do niego pisz! Opowiedz, coś znalazł i co my tobie robić!...
 — Owszem, list napiszę, ale tobie go tylko do rąk oddam, Onaho!...
 Staremu oczy rozbłysły.
 — I przeczytasz mi go?...
 — Rozumie się!...
 — Więc pisz zaraz... dopóki niema Salazow... On niedługo przyjść... jak się tylko do-