Strona:Wacław Sieroszewski - Ocean I.djvu/264

 — Uderzyły widać o siebie od niesłychanych igraszek fal!... — tłumaczył Szwed.
 Źle były ułożone!... — zauważył chmurno Beniowski.
 Być może: ładowano je nocną porą i z wielkim pośpiechem!...
 — Z pijaństwem, chcesz powiedzieć!... Czy umocowałeś resztę?...
 — Umooowałem, ale niewiele tego... Wiesz przecie, że nie zdążyliśmy naczyń ze wszystkich klepek złożyć!... Dużo zostało rozsypanych.
 — Wiem. Zawołaj mi Chruszczowa, Kuzniecowa, Baturina, Panowa i Czurina!...
 Gdy wezwani przybyli, przedłożył im Beniowski mapy, na których ukazał w przybliżeniu położenie okrętu i zwrócił uwagę, że oddaleni są od najbliższego lądu co najmniej na sześć dni drogi.
 — Jeżeli nie więcej, gdyż mapy tego Schternberga, jakie jedynie w Bolszej znalazłem, dalekie są od dokładności!... Przekonałem się o tem wybornie w czasie żeglugi naszej na wyspy Beringa i teraz u wysp Aleuckich...
 — Liczmy dziesięć! — wstawił Baturin.
 — Dziesięć za dużo, lecz siedem, osiem prawie na pewno!... Wszakże i na ten krótki czas nie starczy nam ni wody, ni wódki, ni pożywienia, jeżeli zużywać je będziemy w tych ilościach, co teraz... Co więc począć?...
 — Rzecz prosta; należy przedewszystkiem