Strona:Wacław Sieroszewski - Ol-Soni Kisań.djvu/43

men san bacznie śledził go swemi małemi, zapłyniętemi tłuszczem oczkami.
 — Wola monarchy jest jak ciepło i jasność, jak słońce przenika wszędzie... Ale serce Jego jest w ręku Nieba... Kto wie, kiedy i komu powierzy budowę swego przybytku?
 — Pani Miń-om stara się, aby robotę oddano Miń-riok-sik’owi... — szepnął eunuch cicho, ale śmiało.
 Oblicze Kim-ok-kiuma zachowało nieprzeniknioną powagę.
 — Miniowie znowu biorą górę, wyłażą ze wszystkich sczelin, jak karaluchy. Wkrótce w pałacu, a może i w całym. kraju dla innych miejsca nie starczy!
 Kim-ok-kium szukał w milczeniu kapciucha i fajeczki
 — Wiesz, dostojny stróżu praw, iż nawet dynastyi może grozić niebezpieczeństwo. Pani Miń-om ma syna i choć jest nałożnicą, łatwo może zostać królową...
 Kim-ok kium zapalił fajeczkę i podał ją grzecznie gościowi.
 — Następca tronu doznaje coraz mniej u ojca posłuchu... — ciągnął Ni-me-san, pykając dymek.
 — Cóż czynić?! Niepodobna wchodzić między ojca i syna.
 — To prawda, dostojny panie, ale... w starych księgach powiedziano, iż nie dobrze, gdy myśli