Strona:Wacław Sieroszewski - Ol-Soni Kisań.djvu/63

Ta strona została przepisana.

»W objęcia me stęsknione do miłości co noc wdzierały się wstrętne, nienawistne cielska...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

»Biliście mię, gdy nie rozchylałam dla was stulonych odrazą warg, jako pęk róży...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

»Dręczyliście mię, gdy niezwalczona, silniejsza od bólu żałoba zaćmiewała wesołość mą.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

»Daremnie w chwili skonu prosiły o kroplę wody spieczone wargi me, te wargi, z których gwałtem spijano co dzień rozkosz i codzień wlewano w nie przemocą trunek...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

»Byłam dla was mniej niż cień, mniej niż nikła chwilka...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

»Nie miałam ani własnego ciała, ani własnej duszy...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

»Gdy teraz umarła spoglądam za siebie, widzę, jak cmentarnicy niosą mego trupa, odarłszy go bezwstydnie z upiększeń i odzieży...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

»Nie zakopano go nawet do dołu, lecz rzucono w polu, pokrywszy zaledwie szmatą przegniłej rogoży!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

»Czarne me włosy rozsypały się po zbrukanej ziemi, czerwone, haftowane trzewiczki wystają bezwładnie z pod cuchnącego łachmana; rozkrzyżowały się przyuczone do uścisku ramiona...

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .