Strona:Wacław Sieroszewski - Wrażenia z Ameryki.djvu/4

uprzywilejowane III-ej klasy, oraz II-ej, ale jakieś... gorsze. Wszystkie są przepełnione przepełnione Jadą kobiety, dzieci, nawet niemowlęta karmione piersią. Pełno waliz, tłumoków, imbryków, koszyczków... Trudno przejść... Wśród bagaży i ludzi uwijają się mniej lub więcej zamorusani „szprynce“, rozmawiając między sobą po angielsku lub francusku... Ale poznać odrazu, że są to nasze rodzime dzieciaki...
 — Dokąd to jedziecie? — pytam jasnowłosej kobiety, odciągającej od moich spodni zatłuszczone rączki swojej pociechy.
 — Do Francy-i!...
 — A skąd?
 — A z domu... My już byli we Francy-i...
 — Ten, to już Francuz urodzony... Odwiedzaliśmy krewnych, tera wracamy...
 — W jakich okolicach pracujecie? Czy na roli?
 — Nie, my górnicy przy węglu... My niedaleko „Lihna“... Takie miasto, że trudno wymówić... — zakłopotała się.
 — A syn to już po francusku mówi?!...
 — A mówi!... — uśmiechnęła się.
 — Bawi się na ulicy z drugiemi „dzieciami“, to się nauczył.
 — W domu z rodzicami krótka rozmowa... — wtrącił poważnie stojący obok mężczyzna.
 — Gdzie nam do gadania. Zaharowani