Strona:Wacław Sieroszewski - Zacisze.djvu/333

ciółmi, wziął się znowu do książki… Wyrobił się. Na przyszły rok zdaje do Puław.
 — A pani… Ramocka?
 — Pani Ramocka żyje; ciężko odchorowała śmierć Józia, zagranicę ją wywożono, ale teraz już zdrowa…
 — A inni?…
 — Aha, inni!… Tak, tak… Zapomniałem, że to ty nic nie wiesz… Znikłeś nam tak z oczu… Otóż, o kim chcesz wiedzieć? Izyda… Izyda kończy swoje prawo. Będzie adwokatem. Ja, jak przedtem, studjuję medycynę. Rwęcki… zginął w pojedynku.
 — Zginął w pojedynku? Z kim?
 Student chwilkę pomilczał.
 — Z młodym Domańskim!… — odrzekł wreszcie ciszej.
 — No… a… Włodzio?
 — Włodzio dalej w Dorpacie… jest wolnym słuchaczem.
 — A panna… Cecylja… panna Zofja?…
 Zarumienił się i głowę opuścił.
 — Cesia mieszka z bratem w Koszycach. Dobra dziewczyna… Uczy wiejskie dzieciaki. A Zosia… Zosia… wyszła zamąż za Haraburdę…
 — Wyszła za Haraburdę? Za Haraburdę?… — powtórzył chłopiec.
 — Ano tak, wyszła za niego ku wielkiemu wszystkich zdziwieniu!… Podobno matka sobie tego życzyła… i majątkowe okoliczności…. Ale widzisz, nie mam teraz czasu, śpieszę na lekcję.