Strona:Wacek i jego pies.djvu/245

i czy pozostawili po sobie jakiekolwiek oszczędności.
 Wszyscy uważnie przyglądali się chłopakowi.
 Wacek odpowiedział natychmiast, patrząc na leśniczego:
 — Pan Piotr miał kajet, w którym spisał wszystkie przedmioty rządowe i własne. Ten kajet leży w szufladzie stołu.
 — A oszczędności? — spytał rejent.
 — Tak jest! Państwo Rolscy mieli oszczędności — odparł Wacek.
 — Na jaką sumę i co to jest? — badał go rejent.
 — Nie wiem, bo tego nie widziałem — wzruszył ramionami chłopak.
 — Czy wiesz, gdzie się one przechowują?
 — Wiem.
 — Powiedz — gdzie?
 Wacek zamyślił się.
 Pani Wanda w tajemnicy i zaufaniu powiedziała mu o dziupli na polanie.
 Kazała oddać wszystko, co zostało tam ukryte, tylko córce...
 Spojrzał więc na rejenta, a potem zwrócił się do księdza wikarego:
 — Nie wiem czy mogę odkryć tę tajemnicę?
 Odezwał się znowu rejent:
 — Nie obawiaj się, chłopaku! Mam urzędowe upoważnienie od jego córki. Zresztą przyjmie to od ciebie komisja, złożona z nas tu trzech.
 — Tak, mój drogi, możesz to śmiało uczynić! — dodał wikary.
 Leśniczy ruchem głowy potwierdził słowa księdza.