Strona:Wacio nauczycielem.djvu/11

 Rysio. Ty...
 Wacio. (na stronie) Co robić? (głośno) A w domu nikt tego nie mógł zrobić?
 Rysio. A któż? Józka kucharka?
 Wacio. A dlaczego do mnie się z tem udajesz?
 Rysio. Jesteś o parę lat odemnie starszy...
 Wacio. Naturalnie, naturalnie...
 Rysio. Chciałeś przecie być nauczycielem...
 Wacio. O tak! i chcę nim być jeszcze...
 Rysio. A więc dobrze trafiłem?
 Wacio. Nawet bardzo dobrze!
 Rysio. (wyjmuje z kieszeni telegram) Oto jest ów telegram.
 Wacio. Jaki długi!
 Rysio. To dobrze... Przynajmniej obszernie napisane o operacji...
 Wacio. Daj mi ten telegram... (przygląda się)
 Rysio. Szukałem w słowniku tych wyrazów! żeby cośkolwiek zrozumiać a nic nie znalazłem,
 Wacio. Bo i przeczytać trudno, tak napisane niewyraźnie...
 Rysio. Pierwszy wyraz przeczytałem, naturalnie znaczy on po polsku: operacja — ale dalszych najważniejszych, ani rusz!
 Wacio. Daj mi szkło powiększające...
 Rysio. Skąd ci go wezmę?
 Wacio. Bez tego nie przeczytam!
 Rysio. Ach!
 Wacio. Czego tak jęczysz?...