Strona:Wacio nauczycielem.djvu/16

czenie, w beczce — określenie miejsca.
 Bartek. Pan Marjan kazał mówić przypadki.
 Wacio. A to niech mówi.
 Julek. Djogenes mianownik, w beczce.. a to ci dopiero, zapomniałem! (patrzy oczekująco na Wacia, ten milczy.) Paniczu, jak się nazywa 7-y przypadek?
 Wacio. Dosyć na ciebie, gdy powiesz, że 7-y.. Nie zawracaj mi głowy!
 Julek. Już, już mam na języku, żeby choć pierwszą literę przypomnieć...
 Zosia. Miejscownik! Miejscownik! Aha, a pan nauczyciel zapomniał!...
 Wacio. Jak śmiesz myśleć, żem zapomniał, (z dumą) Mnie uczyli profesorowie z uniwersytetu.
 Zosia. A czy daleko stąd to miasto?
 Wacio. Jakie miasto?
 Zosia. Unisetet...
 Wacio. Niemądra! To nie miasto...
 Julek. Proszę pana nauczyciela, jaka to część mowy: atoli?
 Kasia. Tola, to moja siostra...
 Julek. Paniczu..
 Wacio. (miesza się) A co ci do tego? To na jutro zadane — nie przeszkadzaj..
 Cesiek. Teraz ja wydam geografję... Mamy dziś o Wiśle. Ale zapomnieliśmy wszyscy, z jakiej to góry bierze Wisła początek. Ani rusz nie możemy przypomnieć!