Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/116

 — Z Kostiem Bulijem? — zapytał prędko Grakchus i porwał się na pół z sofki.
 — Z nim samym.
 — Kiedy, gdzie, jak? — pytał dalej Gracchus dziwną jakąś tknięty ciekawością.
 — Ależ poczekaj, chcesz naprzód abym ci opowiedział moje curriculum vitae od chwili naszego rozstania.
 — A dla czegóż nie zaczynasz nudziarzu?
 — Bo naprzód musisz zgodzić się na jeden warunek.
 — Naprzykład?
 — Musisz w odwet opowiedzieć mi twojąhi storję.
 — Na zawołanie! choć nie wiele się z niej dowiesz.
 — O i moja historja bardzo krótka.
 — Zaczynajże raz.
 Katilina wypuścił ogromny kłąb woenngo dymu, rozparł się wygodniej w karle, i zaczął:
 — Wiesz, że przyjąwszy na siebie autorstwo twoich nieroztropnych wierszy, a zagrożony przez to nieochybnym wykluczeniem ze szkół całego austrjackiego państwa, chciałem coś więcej jeszcze zbroić na to konto: więc przy pierwszej nadarzonej okazji wygarbowałem potężnie grzbiet naszemu dyrektorowi.
 — Że nieborak cały miesiąc nie ruszył się z łóżka.
 — Po takim ekscesie niebezpiecznie było i jedną godzinę dłużej zabawić w Samborze.
 — Zniknąłeś więc nie pożegnawszy się nawet z nami.
 — Ani z wami, ani z mymi licznymi brodatymi i nie brodatymi wierzycielami. Drapnąłem tej samej