Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/166

 — Postaram się o unieważnienie testamentu.... — wyszepnął cichym, przytłumionym głosem — JW-y pan uzyska Żwirów z piętnastą wsiami...
 — Z piętnastu? — podchwycił hrabia prędko.
 — Wygrywając proces, muszę temsamem otrzymać Buczały.
 — Na piękniejszą wieś w żwirowskim kluczu.
 — JWny panie jak na teraz to jeszcze na uczciwość gruszka na wierzbie.
 — Bierz cię licho — mruknął hrabia.
 — Jaśnie wielmożny pan przystaje? — zapytał skwapliwie.
 — Nie, nie jeszcze, namyślę się do jutra.
 Żachlewicz uśmiechnął się z niskim ukłonem, a w duchu pomyślał:
 — Buczały jakby w kieszeni!
 Hrabia zaczął szybko przechadzać się po pokoju. W tej chwili trzask z bicza rozległ się na dziedzińcu.
 — Ktoś przyjechał — mrukną! hrabia.
 — Żachlewicz szybko przystąpił do okna.
 — Prowizoryczny dziedzic Żwirowa — szepnął z uśmiechem.
 Hrabia zmarszczył czoło.
 — Także mię w porę najechał — mruknął przez zęby.
 Po chwili obrócił się do Żachlewicza, i klepiąc go po ramieniu, rzekł do niego:
 — Do widzenia mój Żachlesiu. Pomyślę o tem coś mi powiedział, ale tymczasem nie zapominaj o Brunnentiefie.