Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/205

 — Emissarjusze mają kręcić się po całym kraju.
 Katilina zagwizdał z cicha przez zęby.
 — Starają się wszędzie pozyskiwać chłopów, kaptować obywateli, księży i oficjalistów prywatnych....
 Tu urwał nagle czcigodny mandatarjusz, i z podełba zerknął na Katilinę. I tej samej chwili jakieś szczególniejsze powstało w nim podejrzenie.
 — Ej — szepnął z cicha — czy też ten wisus nie jest jednym z takich ptaszków!
 Katiłinę zniecierpliwiła nagła przerwa.
 — Cóż dalej? — zapytał prędko.
 — Ufając w zdrowy rozsądek, wierność i lojalność wszystkich zacniejszych mieszkańców, nie wiele lękamy się tych nowych zbrodniczych machinacyj....
 — Nowych zbrodniczych machinacyj.... — powtórzył Katilina z szczególnym naciskiem.
 — Ale — zaczął znowu mandatarjusz.
 — Ale?
 — Mogliby się łatwo znaleźć ludzie niedoświadczonej głowy, lub przewrotnego usposobienia, na których podobne zręczne acz niegodne poduszczenia potrafiłyby zgubny wywrzeć wpływ....
 — A zatem? — poderwał Katilina niecierpliwie.
 — Nakazano czuwać pilnie wszystkim władzom bezpieczeństwa, aby w razie pojawienia się jakiego emissarjusza w okolicy.... takowego — ciągnął urzędowym stylem.
 — Takowego.... — podchwycił Katilina z szyderczym naciskiem.
 — Schwytać i niezwłocznie odstawić do władzy.