Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/208

 — Ten urwisz myśli, że to tak łatwo zkoncypować doniesienie do cyrkułu!....
 Jużto każdy mandatarjusz miał się za najzdatniejszy głowę pod słońcem i utrzymywał głośno i bezwzględnie że dobry koncept urzędowy „to panie nie lada poezja, powieść albo dykteryjka!“
 Katilina w kilkanaście minut skończył swój wyrób.
 — Odczytaj pan — rzekł podając go mokry jeszcze mandatarjuszowi.
 Pan Gągolewski zaczął czytać, a im dalej szedł oczyma, w tem większe jakieś wpadał zdumienie.
 — Niech go wszyscy djabli wezmą! — ten urwisz musi być koniecznie mandatarjuszem. Fiufiu! jaki koncept, żaden wyższy urzędnik cyrkularny nie mógłby się go powstydzić.
 Wyższy urzędnik cyrkularny tworzył w wyobrażeniach mardatarjnsza najwyższą potęgę umysłowych zdolności.
 — Skończyliśmy z sobą na dzisiaj — ozwał się Katilina.
 Mandatarjusz powstał z ukłonem.
 Czorgut przystąpił bliżej do niego i położył mu rękę na ramieniu.
 — Panie Gągolewski — rzekł mu poufale — bądź my przyjaciółmi. Przedewszystkiem jednak nie zapominaj pan, że ja teraz działam za Juljusza, a ze mną trochę trudniejsza sprawa niż z moim rozmarzonym zawsze przyjacielem. Do widzenia panie Gągolewski, sługa pana uniżony. Jeszcze raz mówię panu, bądźmy przyjaciółmi i dogadzajmy jeden drugiemu, bo jak