Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/268

by nie dwóch przejeżdżających przypadkowo huzarów, byłby obronił się przeciw wszelkim natarciom. Przestraszywszy się zaś huzarów, dał się zaprowadzić do mandatarjusza. Tu....
 — Tu?
 — Chciano koniecznie przetrząść jego wózek ale ujrzawszy że obadwaj huzary odjechali napowrót odzyskał całą zuchwałą odwagę i energję i dobywszy parę pistoletów z zanadrza, przemocą utorował sobie drogę.
 — Est-il possible? — krzyknęła hrabina.
 — Mandatarjusz sam i jego policjant o włosek tylko uszli śmierci, u strażników skończyło się wszystko na przestrachu.
 — I to dziś się stało?
 — Dziś rano. Nie wiem zkąd, ale wszyscy domniemywają się pewnego związku między jednym a drugim wypadkiem....
 — Pewnego związku! — powtórzyła hrabina, nadspodziewanie zaintrygowana całem opowiadaniem.
 — Mówią — kontynuowała Eugenia — że w wózku tym zamiast mazi znajdował się trup tego Czorguta, ale to zapewne dodatek z fantazji naszej poczciwej Solczaniowej.
 — Kto wie — mruknęła hrabina pod wpływem świeżo odczytanych rozdziałów Marcina Podrzutka.
 Eugenia parsknęła wesołym śmiechem.
 — Mamcia zapomina — poderwała — że poczciwa nasza Solczaniowa wie i opowiada nietylko wszystko, co się stało, ale i co się stać mogło. Otóż przypuśćmy, że pół z tego wszystkiego stało się rzeczy wiście, a dru-