Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/323

ciw twej nazwie Gracchusa. Tobie przypadłby lepiej przydomek Hamleta!
 Juljusz zmarszczył czoło, jakby głębiej uczuł przymówkę.
 — Być może — rzekł z przekąsem — lecz tem właśnie różnimy się od siebie, że mój szkolny przydomek za mało odpowiedni memu charakterowi, twój aż zanadto stosowny.
 Katilina parsknął śmiechem.
 — Ho, ho stajesz się drażliwym jak widzę.
 Juljusz nic nie odpowiedział, tylko zadzwonił gwałtownie.
 — Każ mi osiodłać Laudona! — zawołał na wchodzącego Filipa.
 Katilina rozparł się wygodnie na sofie i z nietajonem szyderstwem spoglądał na rozdrażnionego cokolwiek przyjaciela.
 — Cóż myślisz robić? — zapytał wreście.
 — Pozwól mi działać na własną rękę — odpowiedział Juljusz szorstko i jakby dla uwolnienia się od dalszego badania, wyszedł szybko z pokoju.
 Katilina flegmatycznie wzruszył ramionami, sięgnął po leżące w pobliżu sygaro i zapalając je najspokojniej, szepnął sam do siebie:
 — Złote serce, walny charakter u tego chłopaka, ależ z tem wszystkiem — szlafmyca! niech mię djabli porwą, szlafmyca!
 Należałoby może napomknąć jeszcze kilką słowy, jaki trwalszy stosunek w ciągu upłynionych czterech