Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/395

 — Niech tylko maziarz przyjedzie — poszepnęli inni i prostując się na swych siedzeniach pozakładali ręce poza szerokie pasy skórzane.
 — A kiedyż maziarz pokaże się u nas? — zapytał pan Jan Perułka.
 — Nie przyjedzie aż potrzeba będzie!
 — Aż potrzeba będzie! — powtórzyli wszyscy chórem i ponajeżali podstrzyżone wąsy.
 — Tymczasem panowie — prosił Juryk — jeszcze po kufelku piwa.
 — Żeby niebyło zawiele — przedstawiał ni3ki, chudy, garbaty pan Bartłomiej Barszczyk.
 — At, cotam na lepsze czasy! — zawołał Juryk.
 — Na lepsze czasy! — powtórzyło całe grono.
 A w tymsamym czasie i przy stole, gdzie siedział nasz wójt ryczychowski, Iwan Chudoba, podobny było słychać okrzyk.
 Na lepsze czasy! żeby licha nie znać! — zachęcał zacny wójt swoich towarzyszy, postawiwszy nową flaszę wódki na stół.
 — Żeby licha nie znać! — wtórowało całe grono, a spory kielich szybką dokoła obiegł koleją.
 — Na zdrowie naszego kuma Dmytra, który się już tak dawno do nas nie pokazuje! — zawołał wójt nową rozpoczynając kolej.
 — Niema to jak nasz kum Dmytro!
 — Ho ho! człowiek jak złoto!
 — A rozum fiu fiu!
 — Niech się sam jegomość schowa!
 Wójt ryczychowski uśmiechnął się z zadowoleniem