Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/507

z dziewczyną w górę i wraz z wichrem, który pognał dalej burzę, pomknął z dzikim świstem po pod obłoki.
 Ale jakoś mało kto temu wierzył, a Girgilewicz machnął ręką i rzekł po swojemu;
 — Kłamiesz durniu, taj tylko!
 Zacny ekonom na inny, własny wpadł wykład.
 — Starościc musiał rozlać się mazią, taj tylko — mówił z dobitnem przekonaniem, odwołując się do licznych podobnych podań ludowych.
 — Ale coż się stało z dziewczyną? — zapytał mandatarjusz.
 Girgilewicz uśmiechnął się z politowaniem.
 — To u pana sędziego była dziewczyna! Ba i bardzo, taj tylko!
 — Widzieliśmy ją przecie na własne oczy — dowodził mandatarjusz.
 — Furda, taj tylko! To zły duch przybrał postać ładnej dziewczyny, aby kogoś zwabić do płomieni, taj tylko!
 Chłopom ten wykład wielce przypadł do przekonania.
 — Tak, tak, musiało być, wielmożny panie — popiera stary gumienny i przeżegnał się nabożnie — ja san widziałem raz djabła, wracając w nocy z karczmy, a szelma w różne przerzucał się postacie.
 Mandatarjusz machnął ręką.
 — Jakże tu otem wszystkiem donieść cyrkułowi — poszepnął — pan komisarz Schnoferl nie uwierzy temu i jeszcze gotów mnie wyśmiać! A tu przecie