Strona:Walery Łoziński - Zaklęty Dwór.djvu/571

od tylu lat odkładał do skarbony, aż sam krzyknął ze strachu i oburącz chwycił się za głowę.
 A tu na domiar przybywa zacna połowica i wysypuje na stół długą pończochę samych dukatów. Uzbierała je z samych wieprzów, prosiąt, gęsi, kur i kaczek, wykarmianych przez trzydzieści lat na pańskim pośladzie.
 — Jest z czem zacząć taj tylko! — wykrzyknął i zatarł ręce.
 A zaraz nazajutrz wraz z nieocenioną połowicą, popędził co tchu do Lwowa.
 — Jadę targować parę folwarków, taj tylko — poszepnął na ucho znajomym.
 I targował się, targował długo! aż wreście dobił się własnej posiadłości.
 I dziwne nieszczęście losu!
 Zaledwie rozgospodarzył się na swojem i zaczął smakować w przyjętym tytule jaśnie wielmożnego a co najgłówniejsza, cieszyć się niekontrolowaną władzą nad swymi poddanymi, aż tu o furje piekielne! w jednej chwili ustaje pańszczyzna, zrywają się wezły poddańcze!
 W Girgilewicza jakby grom uderzył z jasnego nieba. Duszno mu się nagle zrobiło w piersiach, ciemno w oczach, bezładnie w głowie.
 — Koniec świata, taj tylko! — mruknął na pierwszą o tem wiadomość.
 I od tej chwili jakgdyby kto jednym zamachem