nego, chętnie tym sposobem pomnażają swoje kieszonkowe zasoby.
Do tej pory sztuka stosowana tak fantazyjna, nie może stanowić stałego sposobu zarobku, chyba wyjątkowo, i to dla bardzo szczupłej liczby. Kobiety, które chciałyby z niej żyć, powiększyłyby tylko proletarjat artystyczny.
Praktyczniejsze zajęcie dają rysunki techniczne, nad któremi pracuje pewna liczba kobiet w domu, albo też w odpowiednich biurach. Do pracy tego rodzaju potrzeba wielkiej uwagi, porządku, lekkiej ręki, a przedewszystkiem doskonałego wzroku. Nauka trwa, stosownie do zdolności i zakresu, rok, półtora, dwa lata, ale często już w drugim roku zdolna uczennica może wykonywać łatwiejsze roboty.
W biurach technicznych kobiety zarabiają zwykle dwadzieścia pięć lub trzydzieści rubli miesięcznie, pracując tylko w zwykłych godzinach biurowych. Ponieważ jednak pracodawcy sami nie mają stałej roboty i one też na jej ciągłość rachować nie mogą.
Strona:Walerya Marrené - Kobieta czasów obecnych.djvu/57
Ta strona została skorygowana.