Głogowczyka, także Henryka, i oddać mu ziemię poznańską, tak jak ją posiadał król, t. j. Przemyśl II od chwili, kiedy się podzielił ze swoim stryjem Bolesławem. Nie obeszło się też bez ustępstw terrytoryalnych. Władysław oddał Henrykowi część Polski, położoną nad Obrą, Wartą i Notecią, wraz z kasztelanią zbąszyńską. Cała ta umowa nie na wiele się przydała. W rok później, 1297 roku, Łokietek jest w otwartej z Głogowczykiem wojnie[1]. Jak się ona skończyła? Nie wiele wiemy, może zwyciężył Władysław — nie do tyla jednakże, aby zmiażdżyć przeciwnika, daleko mu nawet było do tego! Następnego też roku Henryk przybiera naraz tytuł dziedzica królestwa polskiego[2] i zjawia się w Kościanie a więc na polskiej ziemi. Wystawia on tam ważne dokumenta, przyrzeka bowiem zachować kościoły: gnieźnieński, poznański i kujawski w ich dawnych prawach — a co ważniejsza, przyrzeka biskupowi poznańskiemu, że jeśli posiędzie koronę wówczas godność kanclerza królestwa polskiego[3] przypadnie jemu i jego następcom. Były to jakieś zdradzieckie konszachty, w których uczestniczył biskup poznański Andrzej, z potężnego a wrogiego Łokietkowi rodu Zarębów. Kto wie, czy ich nie prowadził Jakób, kan-
- ↑ Ulanowski: O dacie przywileju Bolesława Mazowieckiego (Rozprawy Akad. Um. I. XVII), str. 17 i następne. Nie da się zaprzeczyć, że zeznanie Jana Łodzi biskupa poznańskiego w procesie z Krzyżakami 1339 roku odnosi się daleko prędzej do tej wojny niż do drugiej z 1307 roku. (Lites ac res gestae inter Polonoa ordinemque Cruciferorum. Editio altera p. 151 i 152). Jan Łodzia po dwakroć wspomina, że rycerstwo pomorskie na rozkaz Władysława szło przeciw Henrykowi Głogowskiemu. Był wówczas Jan „in minoribus constitutus, t. j. miał niższe święcenia. Otóż Dr. Semkowicz twierdzi (Krytyczny Rozbiór Dziejów Długosza str. 330), jakoby się to prędzej mogło odnosić do 1307 niż do 1297 roku ze względu na wiek Jana Łodzi. Tenże sam Jan Łodzia mówi jednak, iż był „około rady“ (circa consilium), jak panowie z Polski i Pomorza naradzali się, kogo mają wybrać na księcia po śmierci Przemyśla II w 1296 roku. Był już więc podówczas co najmniej wyrostkiem. Jan Łodzia tylko pomylił się w jednem: oto mówi dwa razy, że Władysław Łokietek panował na Pomorzu od 1296 do 1300, co jest słusznem, tylko potem dodaje, że zaczęli Krzyżacy dobywać je zbrojno, co jest błędem, bo nie Krzyżacy ale Wacław Czeski zajął podówczas Pomorze. Czy to więc pomyłka co do czasu czy co do osoby? Sądzę, że co do osoby a nie co do czasu i że wszystko, co Jan Łodzia powiedział o panowaniu Łokietka na Pomorzu (zresztą stronniczo i niesprawiedliwie), odnosi się do pierwszych jego rządów. — Cały ten wywód nie przeczy jednak bynajmniej, że Wł. Łokietek mógł z Henrykiem prowadzić wojnę w 1306 roku.
- ↑ Henryk nie tytułuje się dziedzicem królestwa polskiego w ciągu 1296 i 1297 roku, z tym tytułem występuje dopiero w Kościanie 1298. (Regesten zur Schlesischen Geschichte III n. 2520 Henricus dux Regni Polonie, Pomeranie, Slesie et dominus Glogovie). Zaprzestaje tej tytulacyi tegoż roku 29 października i przez następne lata 1299, 1300 i 1301.
- ↑ Kodeks Wielkopolski T. II n. 787, 1298 w czerwcu.
