partis Regni Polonie z 1309 roku, który teraz powrócił na swoje dawne stanowisko i po Wolframie zajął urząd poznańskiego starosty. Spotykamy go bowiem w 1311 roku jeszcze bez tego tytułu[1]. Starosta poznański z ramienia książąt śląskich dowodzi, że jeszcze w pół roku po działach, t. j. w połowie 1312 roku synowie Henryka mieli Wielkopolskę. Nie mieli ją zresztą długo już zatrzymać.
Działy one z 1312 roku synów Henryka mogły stać się początkiem silniejszych rządów w Wielkopolsce. Książęta przestawali sprawować je przez swoich doradców — a poczynali rządzić sami. Ale to właśnie musiało zaostrzyć stosunki i wywołać reakcyę ze strony nieprzyjaznych im żywiołów. Tem bardziej, że nieprzyjazne żywioły owe poczuły się teraz na siłach i mogły śmielej podnieść głowę.
Rok 1312 jest pamiętnym w dziejach Polski. Władysław Łokietek bez Pomorza, które już był stracił, bez Wielkopolski, której jeszcze nie pozyskał, o mało nie utracił i tej jedynej większej polskiej dzielnicy: Małopolski, którą jeszcze posiadał. — Niemieckie, w znacznej mierze ze Śląska, krakowskie mieszczaństwo zamknęło przed nim jeszcze w końcu 1311 roku bramy Krakowa i przywołało obcego, śląskiego księcia na tron krakowski. Bunt wójta Alberta skończył się krwawo. Łokietek w parę miesięcy później, w początkach 1312 roku zajął Kraków[2] i pokarał z całą surowością zdrajców. Teraz żywioły nieprzychylne rządom śląskim w Wielkopolsce, wskutek wygranej Łokietka w Krakowie, musiały poczuć się więcej na siłach i nabrać otuchy do walki. Wprawdzie i w tej chwili jeszcze Władysław Łokietek był za słaby, aby sam, zbrojną ręką zająć Wielkopolskę, ale stał się już dość silnym, aby go można było na tron powołać i oprzeć się o niego.
Uśmierzenie więc buntu wójta Alberta utrwalając rządy Ło-
- ↑ K. WP. II n. 940. 1311. s. d. frater Guntherus miedzy świadkami.
- ↑ Bolesław Opolski jest jeszcze 22 listopada 1311 roku w Opolu. Spotykamy go tam znowu 25 marca 1312 roku. (Regesten IV, 3239 i 3264), musiał on już wówczas powrócić z Krakowa. Czy mieszczaństwo krakowskie dłużej się broniło? To pytanie, które trudno rozstrzygnąć. Por. Piekosiński: Najstarsze księgi miasta Krakowa. T. I str. 25, przypisek 2. — Sądzićby z nich należało, że się istotnie dłużej Kraków bronił, albo że rajcy wybrani w maju 1312 roku a złożeni z urzędu przez Łokietka w czerwcu byli wybrani już po zupełnem upadku Krakowa, co wyznaję, nie wydaje mi się bardzo prawdopodobnem. Por. też: Bobrzyński. Bunt wójta Alberta. Bibl. Warszawska 1877 T. III, str. 329.
był starostą bez urzędu „in partibus“, takich „honorowych“ polskich dygnitarzy na dworze w Głogowie nigdy nie spotykamy.
