się do naszej wojny domowej, swoi — to mieszczanie i rycerstwo[1], obcy zaś — to musiało być właśnie śląskie niemieckie posiłkowe wojsko synów Henrykowych. Nic jednak nie wiemy, czy i jak długo się ono broniło? znamy tylko bowiem jeden epizod tej walki, bliżej obchodzący kościół, więc dłużej przechowany w pamięci i zapisany.
Poznań wówczas składał się z miasta na lewym brzegu Warty, obwiedzionego fosą i murami, gdzie był i gród książęcy; na prawym zaś brzegu tej samej Warty wznosiła się katedra i najstarszy kościół parafialny pod wezwaniem Św. Maryi Magdaleny. Przemko mógł zamknąć bramy niemieckiego miasta i w niem się bronić, prawdopodobnie to nawet uczynił. Być może, gród a z nim i miasto pierwsze dostało się w ręce Wielkopolan — my wiemy tylko o obwarowaniu katedry, w której się zamknął wójt poznański albo z całą albo z niedobitkami śląskiej załogi[2]. Polskie rycerstwo znalazło opór zacięty, krwawa i mordercza walka oddała w ręce Polaków katedrę zamienioną na warownię. Nie obyło się też bez gwałtów. Domy kanoników poszły z dymem, Mikołaj zaś Archidyakon poznański utracił życie. Ów Mikołaj był bratem stryjecznym Dobrogosta — czy więc przypadkowo został zabity? Można o tem powątpiewać, kto wie czy i sam wojewoda Dobrogost nie dopuścił się gwałtów raz opanowawszy kościół katedralny? Wiemy że za gwałty i szkody wyrządzone poznańskiemu kościołowi i on i syn jego umarli pod klątwą i zostali pogrzebani w niepoświęconej ziemi[3].
- ↑ K. WP. II. n. 982. 18 kwietnia 1316 roku Władysław Łokietek odnawia przywileje mistrza Mikołaja medyka: cum per magnam depopulationem et impyam devastacionem civitatis Posnaniensis infinite res et varia fuissent perempte hostiliter per manus terrigenarum et inimicorum diverse nationis. Był ów Mikołaj medykiem na dworze Głogowczyka (n. 926, K. 1309).
- ↑ Wyżej wzmiankowany przywilej z 1316 roku (n. 982) mówi o „civitas posnaniensis“, ale miastem mogła się także ogólnie nazywać część koło katedry. — Wszakże Kronika WP. mówi, że 1219 r. kr. Przemyśl (I) reaedificavit castrum et civitatem posnaniensem circa ecclesiam maiorem. (Mon. Pol. Hist. II. str. 87, porów. też Rocznik kapituły pozn. pod rokiem 1249. Dux Premisl edificavit Poznan. Mon. Germ. Hist. XXIX. str. — 444).
W późniejszym dokumencie z 1328 r. (n. 1089) biskup poznański Jan, nazywa tę część miasta koło katedry in oppido nostro et ecclesie nostre in Srzodka prope civitatem Posnaniensem. - ↑ K. WP. II. n. 1023, 1321 idem Dobrogostius et filius suus in maioris excommunicationis vinculo sunt mortui et sepulti. Mogli oni też podpaść pod klątwę jeszcze w 1299 roku, podczas kiedy biskup poznański rzucił interdykt na całą dyecezyę, choć to wydaje mi się mniej prawdopodobne, ponieważ należałoby wtedy przypuścić, iż wojewoda Dobrogost przeszło dziesięć lat był pod klątwą i sprawował swoją godność (conp. 915, 1308 i n. 1000, 1318). Natomiast dokument z 1311 roku (n. 948) w którym Albert z Krosna, syn Mikołaja wojewody kaliskiego obowiązuje
