poznańskie wójtostwo Janowi Myncerzowi, jemu i jego potomkom[1].
Sprzedaż ta nosi wszelkie cechy wznowienia. Król długo się rozwodzi we wstępie nad potrzebą wójta w mieście i nad nieładem w sądownictwie, jeśli go niemasz. Samo kupno dzieje się w obecności licznego orszaku wielkopolskich panów i za ich radą. Poznań, więc choć późno, odzyskał to, czego nie mógł odzyskać Kraków, który po wypędzeniu Alberta nie miał już nigdy dziedzicznego wójta. Wszelkie inne represalia, np. ów zakaz starania się o prebendy kościołów katedralnych w Polsce dla mieszczaństwa poznańskiego, o którym rozpisuje się Długosz, jest wprost błędnym. W ciągu XIV wieku a po 1312 roku jest aż trzech kanoników poznańskich pochodzących dowodnie z mieszczańskich tamecznych rodzin[2], co się z twierdzeniem Długosza nie daje pogodzić, a nawet mu wprost przeczy.
Winy Poznania i Krakowa nie były równe, nie mogła też być i kara równie surowa. Władysław Łokietek mógł prędzej i łatwiej Poznaniowi przebaczyć. Inna jest bowiem rzecz bronić śląskiego księcia — a inna sprowadzać go przeciw swemu przyrodzonemu panu i władcy, jakim był Łokietek dla mieszczan krakowskich. To była zdrada, przeciw osobie księcia i przeciw narodowi polskiemu, jak on sam mówi[3]; o „zdradzie“ zaś mieszczan poznańskich mówić bardzo nie można, bo wówczas jak wójt Przemko bronił Poznania Łokietka nie było wcale w Wielkopolsce, byli mu więc mieszczanie poznańscy tylko nieprzychylni i niechętni ale nie byli zdrajcami — a to jest przecież różnica!
Tak się skończyły rządy śląskie w Wielkopolsce. Śląsk sam nie mógł już wówczas pociągnąć ku sobie Wielkopolski a Wielkopolska Śląska. Obie te dzielnice musiały się rozdzielić. Synom Głogowczyka został, ale teraz dopiero, prócz paru nadgranicznych grodów
- ↑ K. WP. III. n. 1373, 1358. accedente ad hoc baronum nostrorum fidelium consilio.
- ↑ K. WP. III. 1811 i 1815, 1383 Mathias Blida de Poznań notarius publ. i Mathias Blida canonicus Poznan. 1972 r. 1396. Nicolaus Strosberg canonicus posnan. prepositus Gneznensis. Cantor Poznan. n. 1815, R. 1383, a wreszcie 1678, R. 1372 Nicolaus Cruse Canonicus Poznan. Iohannes Cruse civis Poznan. Co do Strossbergów por. Lekszycki: Die aeltesten Grodbücher T. I nn. 35, 117 i inne.
- ↑ Kodeks dypl. Tyniecki I. n. 41, 1311 propter periuria, tradiciones, prodiciones, commissiones criminis illese maiestatis, quos cives civitatis nostre Cracoviensis in nos heredesque nostros ac gentem Polonicam atrociter perpetrarunt, tradentes civitatem dictam princibus peregrinis etc.
