Strona:Walki w obronie granic 1-9 września.djvu/13

Ta strona została uwierzytelniona.


które znajdowały się w jej rękach przy upadku pozycji.
Bo też Westerplatte nie była żadną fortecą, jak twierdzą Niemcy, była nadbrzeżnym placem składowym u ujścia Wisły, w kształcie trójkąta o bokach długich przeszło na kilometr, omywanych Wisłą i morzem, o podstawie szerokości 500 m., będącej granicą między składem, a terenem portu gdańskiego. Umocnienia, które opisują Niemcy, nie były przygotowane na oblężenie przez regularną armię niemiecką, wyposażoną we wszelkie środki natarcia, tym bardziej, że rozmiary Westerplatte nie pozwalały na budowę umocnień.
A przeciwnik. Rozporządzając pełną swobodą działania za zgodą Rządu Polskiego, zawczasu wprowadził do Gdańska, pod pozorem wizyty, pancernik szkolny Schleswig-Holstein: 10.000 ton wyporności, 1.000 ludzi załogi, uzbrojony w 4 armaty — 28 cm., 10 armat — 15 cm. i 4 armaty — 8,8 cm. Do użycia na morzu ten okręt się nie nadawał, gdyż zbudowany był przed wojną światową, a szybkość jego i uzbrojenie było wielokrotnie niższe od pancerników angielskich. Tu jednak 18 ciężkich i średnich armat niemieckich, w walce z 1 polską polówką, likwidowało od razu możność jej działania. Pamiętać trzeba jeszcze o tym, że siła uderzenia dział morskich jest znacznie większa od analogicznych dział lądowych, tak że efekt działania niemieckich armat 15 cm. równał się działaniu artylerii lądowej nie średniej, lecz ciężkiej t. j. ponad 20 cm.
Prócz wyżej wymienionej artylerii, skierowali