Strona:Walter Scott - Rob-Roy.djvu/232

— 226 —

chcą miéć w swoich rękach zastaw wyrównywający należącéj im summie. — Rozgniewany Owen odrzucił to żądanie dowodzące ich niewdzięczność, uchybiające pryncypałowi, i niesprawiedliwe względem innych jego wierzycieli.
 Powstała kłótnia, z któréj korzystając bankierowie; szkoccy, niby przez zemstę za doznaną obelgę, użyli broni, jakiéj w każdym innym razie, jeżeli nie przez sumienie, to przynajmniéj przez wzgląd na przyzwoitość, użyćby może nie śmieli.
 Owen, jako piérwszy komissant banku ojca mego, miał w nim szczupły udział, był przeto odpowiedzialnym w części za wszelkie zobowiązania. — Wiedzieli o tém Mac-Vittie i Mac-Fin, a mniemając, że tym sposobem skłonią Owena do spełnienia ich życzeń, postanowili wyjednać przeciw niemu wyrok uwięzienia, który stosownie do praw szkockich (otwiérających w tym względzie obszerne nadużyć pole), nie może być odmówionym wierzycielowi zeznającemu pod przysięgą, że dłużnik zamyśla opuścić granice królestwa. — Na skutek takiego wyroku, biédny Owen wszedł do więzienia, do którego mi tak dziwnym sposobem ułatwiono przystęp.
 Powziąwszy wiadomość o tém co zaszło, należało zastanowić się co czynić wypada; lecz im jaśniéj widziałem otaczające nas niebezpieczeństwa, tém trudniéj mogłem wynaleźć skuteczne przeciw nim środki. — Ostrzeżenie, które w tym dniu rano odebrałem, zdawało się wskazywać, że działając otwarcie za oswobodzeniem Owena, mogę sam wolność moją postradać: przyjaciel mój tak był mocno o tém przekonany, że w uniesieniu bojaźni, zaręczał mi, iż Szkot za jeden grosz długu wtrąci do więzienia Anglika, z żoną, dziećmi służącymi płci obojéj, a nawet i gośćmi, którzy by się u niego w owéj znajdowali chwili. — Prawa przeciw dłużnikom są w wielu krajach tak surowe, że oba-