ustannie łączył i łączy tego twórcę i apostoła Kółek rolniczych, — tego Ojca Patrona z obywatelską jego rolników polskich rodziną.
Z pewną obawą i nieśmiałością stawam dziś w ten sposób przez Tobą, najczcigodniejszy mój Ojcze duchowy, ponieważ z pewnością zasmuciłem Twe czcigodne oblicze i wielkie serce z powodu tak długiego nie dania odpowiedzi na ostatnie, a tak drogie dla mnie pismo Pańskie.
Każdy bowiem list otrzymany od Ciebie Jaśnie W. Panie i Ojcze kochany, jest dla mnie drogą, bardzo cenną pamiątką, którą za żadną cenę nie odstąpiłbym nikomu, tylko przechowuję dla swych małoletnich jeszcze dzieci, ażeby one kiedyś nie tylko pamiątką dla nich były, ale, co najgłówniejsze, ażeby z tych, tak jasnych, treściwych, w prostych zrozumiałych każdemu, a tak serdeczny słowach, zawartych myśli i nauk, czerpały moc i siłę do pokonania przeciwności w zawodzie naszym rolniczym w późniejszem ich życiu.
Iż żem tak długo nie dał odpowiedzi, na to składały się rozmaite przyczyny. Z pomiędzy innych najgłówniejszą jest sprawa Kółka Śnieciskiego. Pomimo życzenia Kochanego Ojca i Patrona, dotąd nie jestem jego członkiem, gdyż o ile zmiarkowałem, niektórych tamtejszych członków niejako obrażałoby to ich miłość własną, że ja występuje z Kółka Kórnickiego w tym celu, ażebym w ich Kółku wstępując do niego, zajmował niejako miejsce prewodora, któreby oni sobie życzyli. Że to jest w najwyższym stopniu fałszywe i szkodzące zapatrywanie, bardzo dobrze rozumiem. Jednakowoż ze względu, ażebym więcej nie szkodził przez to sprawie, niż dopomógł, do tego czasu nie jestem jego członkiem. Muszę tu nadmienić, że odległość do Śniecisk i Kórnika od nas, ta sama, ale Śnieciska są od nas w tej stronie, z którą nie mamy prawie żadnej styczności i komunikacya jest bardzo zła. Do Kórnika zaś całkiem szosą.
