Strona:Wieś Ilustrowana, marzec 1911.pdf/31

ce. Główną część życia po 63 roku spędził w podróży po Europie, Azji l Ameryce, występując często z koncertami l wykonując swe utwory, z których, oprócz kilkunastu kompozycji fortepianowych już wydanych, leży kilka oper wykończonych w manuskryptach. Do Wróblewie na krótko tylko I rzadko wracał, lecz mimo to kochał w nich tradycję i pamiątki, i do dawnych przesyłał z podróży, z Włoch, Indjl i Chin, wiele cennych dzieł sztuki. Nieubłagany ząb czasu oraz siedem pokoleń, kolejno w Wróblewicach po sobie następujących, mimowoll starły pierwotne piętno domu; jednak wiele tu jeszcze rzeczy cennych i tem ciekawych, że każdy przedmiot związany z tradycją dawnych czasów. Podane ilustracje przedstawiają dom, który o ile zewnątrz skromnie wygląda, o tyle wewnątrz formą architektoniczną przynosi zwiedzającemu niespodziankę. Pokoje duże, o wielkich oknach, każdy innego rodzaju I kształtu, zdobne są w gustowne nyże, kominki i supraporty, wykonane według wzorów pana Bogusława we Włoszech. Sala duża, zajmująca środek domu, mieści dwa olbrzymie piece kaflowe gdańskie z XVUI-go wieku wyobrażają one ścięte do połowy kolumny, osadzone na szerokich podstawach, które przybrane są również kaflowemi festonaml. W ogrodzie znajduje się wiele kamiennych ozdób barokowych, między niemi ładna brama z dwoma tygrysami, trochę archaicznemi, opartemi na lawetach armatnich, oraz stół kamienny z ciekawym napisem z r. 1764. Kościół tuż przy domu położony obrócony później na cerkiew — pochodzi z tego samego czasu I jest stylowym zabytkiem XVIlI-go wieku. Obecnym właścicielem Wróblewie jest Jan hr. Tarnowski, bratanek hr. Władysława, ożeniony z hr. Anną Dzieduszycką. w. i.