Strona:Wielki świat Capowic - Koroniarz w Galicyi.djvu/211

dziła powstanie, trzymaliśmy się oczywiście na uboczu. Demokraci robili swoje, ale my oczywiście, tont simplement, nie daliśmy pieniędzy, więc nie było ani broni, ani żadnych innych zapasów w chwili wybuchu. Malgré cela, figurez vous, Madame ces mouvaises têtes nie dały się odwieść od swego; musieliśmy tedy bon–gré mal–gré wziąść wszystko w nasze ręce, inaczej doczekalibyśmy się byli rowolucyi socyalistyczno–komunistyczno–kosmopolitycznej.
 — Mon Dieu! — zawołała pani Podborska — co też książę mówisz! Czy to być może! Po doświadczeniach z r. 1848 miałżeby kto odwagę?..
 — Je vous assure, madame, że tu nie chodziło o nic innego, jak tylko o wyrznięcie szlachty i wielkich kapitalistów, o równy podział majątków, o zniesienie węzłów łączących rodzinę, i wszelkich wyobrażeń moralnych i religijnych. Dernièrement encore, miałem sposobność spotkać się z podobnemi teoryami o parę mil ztąd, u. p. aptekarza w Błotniczanach....
 P. Podborska była tak przerażona, że instynktowo przysunęła się do księcia Artura, i poczęła go wypytywać o szczególe agitacyi socyalistyczno–komunistyczno–kosmopolitycznej.
 — Mais, je vous dis madame, to było coś gorszego, niż konwencya francuzka! Może jakich sześćdziesięciu zagorzałych komunistów, z oczyma zabiegłemi krwią, w czerwonych koszulach, z sztyletami ukrytemi w cholewach, stało naokoło stołu, na którym aptekarz z ogromnym puharem rumu w ręku wznosił toast na śmierć wszystkich książąt, szlachciców i szlachcianek, na zniesienie prawa spadkowego, na zaprowadzenie rozwodów dowolnych itd.
 — Ależ to straszne, to okropne, ten człowiek sam przecież ma dzieci! Wszak nieprawda, uważałeś zapewne książę, że podobno jakąś córkę?
 — Ach tak — rzekł książę ze znudzonym uśmiechem w twarzy — ma jakąś tam córkę. Mais elle partage ses idées! I książę rozśmiał się mocno.
 — O, filut z księcia, coś to jest z tą córką! Vous dites