Mówiono tedy o tem i o owem, o konieczności wstrzymania się od podróży do wód, w jakiej byli państwo Cybulniccy z przyczyny ważnych czynności, poruczonych hrabiemu Cypryanowi, i o kuzynach pani Podborskiej, hrabiach ....skich, ....ckich i ....ach. Książę Artur zajmował się mocno wszystkiemi temi szczegółami, albowiem — jak wspomniał nawiasem, przepędziwszy większą część życia za granicą we Francyi i Włoszech, nie miał prawie wyobrażenia o stosunkach „towarzyskich“ w kraju. Pan hrabia Cypryan wypytywał go nawzajem o różne rodziny arystokratyczne polskie, mieszkające za granicą, i otrzymywał odpowiedzi, które świadomego rzeczy musiały przekonać jak najmocniej o wysokich związkach księcia Artura i o jego niepospolitej parenteli. Ale pan hrabia Cypryan nie należał do tych ludzi, którzy sądzą z pierwszych pozorów, postanowił tedy wybadać swego gościa jak najdokładniej.
— Pozwól mi książę — rzekł znienacka — że mu zadam jedno pytanie. Wiadomo nam tu dobrze, i sam zresztą książę przyznaje, iż rodzina jego i wszyscy bliżsi krewni i znajomi z zasady jak najmocniej sprzeciwiali się wybuchowi powstania. Jakiejże szczególnej przyczynie należy przypisać tę okoliczność, iż widzimy dziś księcia w szeregach powstańczych?
Przenikające spojrzenie towarzyszyło tym słowom pana naczelnika obwodu, którego dyplomatyczna fizyonomia przybrała była wyraz figlarnej jakiejś ciekawości. Książę Artur zrozumiał, że jest w tej chwili poniekąd w śledztwie, i postanowił jak najlepiej grać swoją rolę. Ale chwilowe zaniepokojenie, które jak błyskawica przebiegło jego twarz i całą postawę, nie uszło baczności p. hrabiego Cypryana, który tem uważniej śledzić począł wszystkie ruchy księcia.
— Czy chcesz hrabio, bym był otwartym? — odparł ten ostatni z największą już teraz pewnością siebie. — Jesteśmy między swoimi, i nie potrzebujemy się bawić w frazesy. Gdybym był wobec waszego komitetu we Lwowie, i gdybym był w tem położeniu, co wasz wielki Czerwony Człowiek, powiedziałbym: „Byłem przeciwny powstaniu, ale
Strona:Wielki świat Capowic - Koroniarz w Galicyi.djvu/227
Ta strona została przepisana.