Ty myślisz, mój książę, że my Ci synów Na to będziemy rodziły, By krwią ich Tobie przysparzać wawrzynów, A Prusom granic i siły? Myślisz, mój książę, że groźbą zagłady, Że twemi gwałty strwożone, My im zakażem w pradziadów iść ślady, Na przeszłość spuścim zasłonę? Że wszystko wszystko, co uwielbia dusza, Z czem polskie serce zrośnięte, Co wznieca ogień, życie w nas porusza, Co piękne, wzniosłe i święte,
