Chmury po każdym gonią błękicie,
Chmury i moje ściemniły życie...
I nieraz w takiej chmurnej godzinie,
W rozwianiu marzeń, serca żałobie,
Chciwy przyszłości, mówiłem sobie: Wszakże to minie!
Dziś, gdy tak zgodnie i tak wesoło,
W całości nasze zebrane koło
U rodzinnego gwarzy ogniska,
Mnie w tej słonecznej życia godzinie,
Straszna tęsknota za serce ściska, Bo i to minie...
