Znam ja dziewczynkę jak palmę wysmukłą, Z sfinxu wejrzeniem kamiennem, I z okiem czarnem, i z wargą wypukłą, Z obliczem wiecznie półsennem... Uśmiech ma rzadki, rozkoszny, uroczy, A! chyba go nie opiszę! Jak cień się porusza, leniwo kroczy, Biodrami lekko kołysze... A kiedy mówi, to wszystkie jej słowa Z ust wypływają tak wolno, Jak gdyby myśli, i oddech i mowa, Były dlań pracą mozolną...
