Strona:Wiktor Hugo - Człowiek śmiechu (wyd.1928) T.1-2.djvu/260

 — Myślisz, że mi mówisz co nowego? Wiem to tak dobrze, jak ty.
 — Ale oto czego pani nie wie. Na morzach znajdują się trzy rodzaje przedmiotów: leżące na dnie nazywają się Lagon; to, co pływa po wierzchu, nosi nazwę Flotson, to zaś, co woda na brzeg wyrzuca, Jetson.
 — No i cóż stąd?
 — Otóż wszystkie te trzy rodzaje przedmiotów, Lagon, Flotson i Jetson, są wyłączną własnością lorda wielkiego admirała.
 — No i cóż z tego?
 — Jakto? Czyż pani jeszcze nie rozumie?
 — Nic a nic.
 — Wszystko, co się znajduje w morzu, co w niem zatonęło, co po niem pływa, lub co się na niem rozbiło, wszystko to należy przecie do wielkiego admirała państw Wielkiej Brytanji.
 — No, dobrze, ale cóż z tego?
 — Wyjąwszy jesiotra, który należy do króla.
 — A ja myślałam — rzekła Jozyana — że to wszystko jest własnością Neptuna.
 — Neptun jest to wielki głupiec. Wszystko z rąk wypuścił. Wszystko dał wziąć Anglikom.
 — To i dobrze.
 — Otóż wszystko, co na morzu znaleźć można, nosi nazwę godziwej zdobyczy.
 — No tak, cóż dalej?
 — Jest to kopalnia niewyczerpana. W każdej chwili znajdzie się coś pływającego, albo coś na brzeg wyrzucanego. Jest to niby podatek ze strony oceanu, sumiennie Anglji wypłacany.
 — Niesłuszniejszego; ale kończże już raz przecie.
 — Łatwo pojąć, że ku tem u celowi potrzebny jest zarząd cały.
 — I gdzież się to ten zarząd znajduje?
 — W admiralicji.
 — W admiralicji? I jakże się to zowie?
 — Zarząd morskich zdobyczy.
 — No i cóż dalej?